Zakończenie roku szkolnego...

Hey!


Na ten dzień czekałam od dawna. Dzień rozpoczynający wakacje, które jak nigdy bardzo mi się należą. I klasa liceum już za mną. Z jednej strony mam wrażenie, że ten rok szkolny minął jak z bicza strzelił, z drugiej natomiast jest zupełnie inaczej. W momencie kiedy muszę się sięgnąć pamięcią do września, wiele rzeczy pamiętam jak przez mgłę. Szkoła średnia bardzo się różni od gimnazjum. Na  pewno panuje w niej o wiele lepsza atmosfera, w której potrafię się odnaleźć. Szczerze mówiąc nie zawsze było kolorowo. Niekiedy nauka totalnie mnie przytłaczała, a mimo wszystko dawałam radę. W pierwszym półroczy osiągnęłam średnią 4.76, w drugim natomiast 5.0, to tylko dowód na to, że byłam w stanie się zmobilizować i ulepszyć swoje wyniki :)  W nagrodę za wysokie osiągnięcia w nauce, od września co miesiąc będę dostawała stypendium. Jest to dla mnie wielkie wyróżnienie, jeszcze bardziej zachęcające do przesiadywania nad książkami. Ten post będzie relacją opisującą moją edukacyjną przygodę.

Zaczynając od profilu. Myślę, że wybór klasy policyjnej był trafny, jeżeli swoją przyszłość chce wiązać z tym zawodem. Po ukończeniu takiej szkoły mam w kieszeni dwa dodatkowe punkty, które na pewno są pomocne w procesie rekrutacyjnym. Przedmiotem uzupełniającym jest edukacja policyjna, na której poruszamy temat policji, a także uczymy się prawidłowej postawy, odpowiedniego kroku i musztry. W ramach naszej nauki uczestniczyłam w różnych wyjazdach związanych z pracą w mundurówce. Wyjazd do Dęblina, Sławatycz, Serpelic, a także do mile wspominanych przeze mnie Walił zapamiętam na długi, długi czas. 

Sam, fakt, że są lekcje samoobrony wyróżnia szkołę na tle innych. Znajomość odpowiednich chwytów i technik umożliwiających obronę są wskazane w formacjach mundurowych, ale także bardzo przydatne w życiu codziennym. Mimo, iż nikomu nie życzę, aby kiedyś musiał danych technik zastosować, warto dla własnego bezpieczeństwa je znać. 

W liceum czuje się doceniona. Biorę udział w wielu konkursach, wydarzeniach, za które jestem nagradzana punktami. Zostałam laureatem w I konkursie wiedzy olimpijskiej. Myślę, że bardzo tego potrzebowałam, a podczas wielu lat nauki nie do końca wszyscy wywiązywali się ze swoich obowiązków.

W gimnazjum miałam wrażenie, że chodzi się do szkoły, aby te 6-7 godzin odbębnić i wraca do domu. Tutaj natomiast po lekach nadal toczy się edukacyjne życie. Wracam do internatu, w którym mieszka sporo znajomych/ przyjaciół z klasy. W razie problemów z zadaniem domowym, danym zagadnieniem śmiało mogę prosić o pomoc dyżurujących nauczycieli w internacie. Internat dba o podtrzymywanie tradycji. Co roku organizowane są otrzęsiny klas pierwszych, kolacja Wigilijna, poczęstunek Wielkanocny, Andrzejki, Dzień Dziecka. Ciągle coś się dzieje, nie ma chwili wytchnienia, takie życie w pełni mi odpowiada.

Mówiąc o relacjach międzyludzkich jestem pozytywnie zaskoczona. Mam swoją grupę znajomych, z którymi świetnie się dogaduje i mogę na nich liczyć. Ps. Pozdrawiam Kochani! <3 Oczywiście są też tacy, z którymi po prostu nie rozmawiam ze względu, iż nie odczuwam takiej potrzeby. Jestem zdania, że warto otaczać się pozytywnymi ludźmi, odpychając od siebie negatywne jednostki.

 

       

        

        

        

        

Warto w swoim życiu dokonywać dobrych wyborów. Nie żałuje, że wybrałam tą, a nie inną szkołę. Wszystkim gimnazjalistom, którzy 1 września przekroczą próg szkoły średniej życzę podobnej refleksji :) Pa! Pa!