Serpelice 2017...

Hey!


Obozy survivalowe. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się robi na takich obozach? Może mieliście okazje na taki obóz pojechać, ale tego nie zrobiliście? Warto, nie warto? 

W dzisiejszym poście postaram się odpowiedzieć na te i inne pytania. Jeżeli lubicie notki z relacjami z wyjazdów/ wycieczek pozostańcie czytelnikami dalszej części posta :)


W poniedziałek czekał mnie drugi wyjazd, tym razem na obóz survivalowy do Serpelic. Jest to niewielka miejscowość położona nad Bugiem, bogata w różnego rodzaju ośrodki wypoczynkowo-rekreacyjne. Jako uczennica klasy mundurowej podczas nauki w liceum, muszę zaliczyć wyjazd do Serpelic. Mogę to zrobić w pierwszej lub drugiej klasie, w zależności od swojego wyboru.
Podróż trwała niecałe dwie godziny, na miejsce zajechałam po dziewiątej. Nasza ponad trzydziesto-osobowa grupa była połączona z dziewięcioma osobami z Białorusi. Po zakwaterowaniu się, zostaliśmy podzieleni na trzy oddzielne grupy. Z perspektywy czasu mogę stwierdzić, iż było to dobre rozwiązanie. Każda z grup w tym samym czasie odhaczała zupełnie inne punkty programu wycieczki. Taki myk niósł za sobą lepsze zorganizowanie.
Czterodniowy pobyt obfitował w sporą ilość atrakcji. Na samym początku zaliczyliśmy ściankę wspinaczkową, za pierwszym razem niestety nie wspięłam się na sam szczyt. Później przed samym odjazdem mogłam ponownie zmierzyć się ze swoimi siłami. Jestem uparta, chciałam pokonać swój lęk wysokości i to zrobiłam. Wdrapanie się na samą górą dało mi ogromną satysfakcję.
Drugim wyróżniającym się punktem wycieczki był spływ kajakowy. Jako, że był to mój pierwszy raz 8 kilometrowa trasa dała się we znaki. Całość oceniam na wielki plus, choć odnoszę wrażenie, że były to bardziej wyścigi niż rozkoszowanie się z samego spływu. 7 kilometrowy spacer powrotny do ośrodka był tylko przyjemnością. Do wodnych wypraw zalicza się także rejs łodzią wikingów.
Drugiego dnia miałam możliwość zjechania nad Bugiem. Przed zjazdem dzień wcześniej koło ośrodka mogłam zjechać "na sucho" z niewielkiego zjazdu. Później zjechać na Bugiem było mi o wiele łatwiej. Wiedziałam na co się przygotować. Trasa 200m była czymś co wywoływało we mnie ciarki. Jak zawsze strach miał wielkie oczy, gdyż zjazd niósł za sobą niesamowite odczucia. W sumie nad Bugiem zjechałam 2 razy.
Z ciekawszych atrakcji warto również wymienić ściankę strażacką - zjazd z 1, 2 i 3 piętra. Szczerze mówiąc bardzo polecam taki zjazd. Później przed odjazdem mieliśmy 2 godziny wolnego i ponownie skorzystałam z tej atrakcji.

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

Coś, z czego słynie obóz to nocne wycieczki do lasu, choć w dzień też miałam przyjemność kilka razy się w nim znaleźć. Pierwszego i trzeciego dnia jako grupy po godzinie 21-22 mieliśmy o własnych nogach znaleźć się we wskazanym miejscu, wykonując przy tym różne zadania. Niektóre nas bawiły, inne natomiast straszyły :D Spacer w mało oświetlonej przestrzeni (kilka latarek) był czymś co podnosiło adrenalinę. Obawiałam się leśnych zwierząt w szczególności dzików.

Dodatkowo na obozie mogłam ponownie zmierzyć się z bronią i łukiem. Strzelałam z wiatrówki długiej i krótkiej. Posiadając nabyte wcześniej umiejętności z bronią nie miałam żadnego problemu, co za tym idzie rozkoszowałam się strzelaniem. 

Składając wszystko w jedność. O obozie mogę wypowiedzieć się w samym superlatywach. Ilość kilometrów w nogach i bagaż doświadczeń, emocji to coś czego nikt mi nie ukradnie. Przełamałam sporo lęków, ograniczeń. Zjazd nad Bugiem, czy ścianka wspinaczkowa to atrakcje, które kiedyś omijałabym szerokim łukiem. Dzisiaj chętnie mogłabym się ponownie z tym zmierzyć :) Jedynym minusem była spora ilość wycieczek do lasu, ale jakby nie patrzeć instruktorzy musieli wystawić nas na ciężkie próby.



Tymczasem zmykam przejrzeć nowości na Waszych blogach :) Pa! Pa!