Wiosenno-zimowe opowieści...

Hey!

    Dobry wieczór moi drodzy. Minęło praktycznie dwa tygodnie od poprzedniego wpisu, niemniej jednak podczas tych kilkunastu dni załatwiłam dość sporo spraw. Między innymi chodzi tutaj o kwestie organizacyjne związane ze studiami i co najważniejsze pracą licencjacką, która jest już praktycznie... gotowa? Myślę, że śmiało mogę użyć takiego określenia. Tekst jest już zaakceptowany przez promotora, pozostało mi zaledwie sformatowanie pracy pod względem stylistycznym i graficznym. Na tym etapie już nie muszę studiować naukowej literatury, która choć w pewnym momencie mnie bardzo zainteresowała, miała poczucie, że ten element podczas konstruowania pracy zajmuje najwięcej czasu. A więc, dzieląc się jakimiś już swoimi spostrzeżeniami mogę napisać, że przede wszystkim nie warto odkładać wszystkiego na ostatnią chwilę. Systematyczność i zaangażowanie to podstawa sukcesu i własnego spokoju. Bo nie będę ukrywać w tej chwili towarzyszy mi przyjemny spokój, o którym na początku pisania pracy nie było mowy. Niekoniecznie wiedziałam, z czym przyjdzie mi się zmierzyć. Jedynie wiedziałam, że czeka mnie dużo pisania, co w kontekście do mojej piśmienniczej pasji, aż tak bardzo mnie nie odstraszało. Lecz chcąc nie chcąc pozostawała ta niewiadoma, którą z tygodnia na tydzień bardziej się krystalizowała. Chciałabym już niebawem pochwalić się definitywnie zakończoną pracą (po dopięciu jeszcze dwóch, wcześniej wspomnianych elementów). Mam nadzieję, że będzie tak jak najszybciej.

    Wraz z początkiem kwietnia ilość obowiązków nieco się zmniejszyła, dzięki czemu mogłam skupić się na przyjemnościach. Oczywiście pomijam dość męczące wyjazdy do Lublina (studia stacjonarne), bo jest to taki element, który bez względu na sytuacje pozostanie niezmienny do końca studiów. Staram się cieszyć wolnym czasem, dopóki mam taką możliwość. W czerwcu zacznie się nauka, egzaminy dyplomowe na studium, przygotowania do obrony... trzeba przygotować podwaliny, czyli optymistyczne podejście. Takim oderwaniem niejako jest praktyka, którą realizuje w ramach mojej szkoły policealnej. 70-godzin spędzone w Dziennym Domu Pomocy jako praktykantka, przyszły asystent osoby niepełnosprawnej. Kilkunastu uczestników w wieku senioralnym. Moja "praca" opiera się na towarzyszeniu seniorom podczas codziennych zajęć i niewielkiej pomocy rozumianej jako pomoc w sytuacjach, kiedy nie mogą czegoś wykonać. Takich sytuacji jest dość niewiele, bo seniorzy świetnie sobie radzą, niemniej jednak jako dzielna praktykantka muszę być czujna i w razie czegoś służyć wspomnianą pomocą. 

Urozmaicając dzisiejszy wpis zamieszczam kilka zdjęć zrobionych w ubiegłą niedzielę. Na kilku z nich udało się uchwycić zimową scenerię. Choć już po śniegu nie ma śladu, jeszcze tydzień temu było go dość sporo. Pojawił się niespodziewanie, lecz bardzo mnie ucieszyła jego obecność. Było biało i często bardzo słonecznie. Wiosenno-zimowe opowieści to nawiązanie do ów śniegu, który pojawił się w ten wiosenny, kalendarzowy już czas. Dalszy człon tytułu "opowieści", chyba nie wymaga dłuższych wyjaśnień. Troszkę Wam opowiedziałam co u mnie słychać. Ogólnie dość sporo spraw kręci się wokół zobowiązań studenckich i szkolnych, stąd też o tym wspominam jak na osobistego bloga przystało. 

Święta coraz bliżej, z życzeniami jeszcze się wstrzymam, gdyż przyszykuję dla Was okazjonalny wpis. Kończąc post życzę miłego wieczoru. Pa! Pa!